नव्या घराचा पाया भरतांना
तो दिसला मला, माझ्याकडे येतांना...
येताच म्हणाला...
मी वास्तुशास्त्र जाणतो..
कुठे बेड, कुठे हाॅल….
कुठे किचन असावं सांगतो..
शास्त्र माझे सर्व काही सांगते
मी सांगेन तिथेच सुख नांदते…
ऐकून त्याचा सारा कित्ता
मी म्हणालो, दोस्ता थोडं थांब
अन्...
मला तिथल्या सुखाचं गुपीत सांग...
जिथं…..
दहा बाय दहाच्या खोलीत
मोठा समूह रहातो...
जिथं...
या कुशीवर वळलं की बेड होतो...
त्या कुशीवर वळलं की हाॅल…
पोटात आग पडली की तेच किचन...
कुठल्याच सुखसोई नसल्या तरीही...
मजेत फुलतो देह…..
ना कुणा रक्तदाब, ना कुणा मधुमेह…..
काही सूचत नसेल तर तसं सांग...
न बोलताच का चाललास लांब..
कदाचित ...इलाजाला पैसा नसेल..
‘विरंगुळ्याचे रोग’ लागत नसतील...
त्यांचं दुःखच देतं त्यांना जगण्याचं बळ...
त्याचं दुःखच घालतं त्यांना जगण्याची गळ...
नीट उत्तर दे...
प्रश्न आणखी विचारतो सोपा..
कुठल्या शास्त्राला विचारून सुगरण विणते खोपा…?
सुख नांदण्यासाठी
या खोलीचं तोंड त्या दिशेला नसावं...
त्या खोलीचं तोंड या दिशेला नसावं...
या तकलादू शास्त्रापेक्षा….
माणसाचं तोंड माणसाकड असावं...
माणसाचं मन माणसाला दिसावं…
हेच खरे शास्त्र
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा