मुंग्या किंवा डास चावल्यास
साबणाच्या पाण्याने तो भाग स्वच्छ धुवावा.
खाण्याचा सोडा आणि पाण्याचा लेप करुन त्या ठिकाणी लावावा.
पांढरे व्हिनिगर लावल्याने अनेकदा उपयोग होतो.
सुखद वाटण्यासाठी कॅलेमाइन लोशन लावावे.
घरात झोपण्यापूर्वी एक तास कडुनिंबाच्या पानांचा धूर केल्यास डास घराबाहेर जातात.
मधमाशी/गांधीलमाशी वा तत्सम कीटक चावल्यास
चावा घेतलेल्या भागावर थंड पाणी ओतावे त्यामुळे विष पसरण्याची क्रिया मंदावते आणि वेदना कमी होतात.
पर्यायी म्हणजे त्या भागावर बर्फाची पुरचुंडी ठेवावी.
थोडेसे मीठ आणि पांढरे व्हिनिगर ताबडतोब लाव
कांद्याचा रस लावल्यानेही बरे वाटते.
खाज आणि आग कमी होण्यासाठी कॅलेमाइन लोशन लावावे.
सर्पदंश
चावलेल्या भागाला स्थिर ठेवणे आणि अशा पध्दतीने ठेवणे की विष भिनण्याची गती कमी होईल.
त्यानंतर खालील उपाय करावेत.
जखम ह्रदयाच्या पातळीपेक्षा खाली ठेवावी. जखमेचा भाग स्वच्छ पुसून घ्यावा. जखमेच्या वरच्या बाजूला २ ते ४ इंचाचे क्रेप बँडेज, रुमाल किंवा कापड घट्ट बांधावे. कोणत्याही सांध्याला, डोक्याला, वा कण्याला बांधू नये. जखम स्वच्छ पाण्याने धुवावी. आपण जर अगदी गावापासून दूर असाल तर मूत्राने/वा लाळेनेही जखम धुवावयास हरकत नाही.
खेकडा/विंचू दंश
जखमेच्या वरच्या बाजूला बँडेज घट्ट बांधावे व पाच दहा मिनिटांनी काढून टाकावे.
विष भिनू नये म्हणून जखमेच्या आसपास बर्फाची पुरचुंडी फिरवावी. त्याचा उद्देश किमान दोन तास जखम थंड ठेवणे हा असतो.
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा