" मोबाइलची नशा.."

सारे मलेसांगतात,
जीव तोडून तोडून,
"गमत नाही का तुम्हाले, इंटरनेट सोडून..??

जवा पाह्यलं तवा नेहमी,
मोबाइलमंधीच अस्ता,
वेळ तुम्हाले एवढा वाटते काय सस्ता.?

म्या म्हतलं तिले,
तू बोंबलतच काह्यले..
घरामधले काम झाले,
कोणते मागं राह्यले.?

ती मले म्हणे,
सारेच कामं हायेत पडून..!
अन् गमत नाही का तुम्हाले,
हे इंटरनेट सोडून.??

दोन मिनिटं कसेबसे,
मुकाट्यानं राह्यता.
अन् घुरर्र आल्यासारखं,
कसं मोबाईलमंधी पाह्यता..

दुसर्‍यासाठी देता तुम्ही,
एवढा मोठा वेळ..
अन् घरामंदी अबोला,
असा तुमचा खेळ,

ज्या वक्तापासून,
नेटचे जाळे असे पसरले,
त्या वक्तापासून,
तुम्ही मले पण ईसरले..

असं काय हाय धनी,
त्याच्यामध्ये दडून,
अन् गमत नाही का तुम्हाले
हे इंटरनेट सोडून.??

मोबाईलनं हरवली तुमची,
तहान अन् भूक,
अन् या मोबाईलनच,
हरवलं होतं ते सुख..

दुसर्‍यायले पाठवता तुम्ही
गुड माँर्निंग...
अन् घरच्यायले असते
तुमची कडक वाॅर्निंग..!

घरातच द्या पहिले-
संस्काराचे धडे..!
मंग तुम्ही वळा-
बाहेर संस्काराकडे..!!

जे नाही पाह्यजे असंच
राह्यलं घडून,
अन् गमत नाही का तुम्हाले
हे इंटरनेट सोडून.??

व्हाँट्सअॅप.. फेसबुक...
काय करत राह्यता.?
निर्हा मोबाईल घेऊन-
जिथं तिथं काय पाह्यता.?

बरं नाही असं इंटरनेटचं फॅड,
यानंच त माणूस-
होऊन राह्यला मॅड..

अरे बरं होतं जुनं-
अधून मधून भेटनं..
सुख दुख एकमेकाचं एकमेकाले वाटणं...

हा मोबाईलचा रोग,
लयंच राह्यला जडून..
अन् गमत नाही का तुम्हाले
हे इंटरनेट सोडून.??